به نظر من وظیفه رئیس جمهور این است که به مردم کشور خودش خدمت کند و تنها برای آسایش و رفاه آنها بکوشد و مهمتر از همه به عهدهایش پایبند باشد.
اگر قانون اساسی کشور ما طوری بود که زنان هم می‌توانستند برای ریاست جمهوری کاندید شوند، حتما من و زنان دیگری هم شرکت می‌کردیم. اولین برنامه ما حمایت از حقوق زنان و آزادی آنها بود و بعد هم آزادی افکار و عقاید همه مردم. البته در ایران رئیس جمهور بخش خیلی کم و ناچیزی را در دستورات و کارهای دیگر دارد و توان زیادی برای عوض کردن قوانین موجود را ندارد؛ که به نفع مردم باشد.
 شاید همه اینها که من نوشتم رویاست و در ایران هیچ گاه امکان پذیر نشود. اما اگر می‌توانستم اجباری شدن حجاب برای زنان را بر می‌داشتم چون واقعا توهین به زنان است!
چراکه زن‌ها می‌توانند خود برای زندگی و عقاید خود تصمیم بگیرند و یا برای انتخاب حجاب.
 اگر می توانستم از قومیت‌های محلی ایران مثل کردها بیشتر حمایت می‌کردم، آخر خود من یک کرد هستم که دوست دارم به زبان خودم بنویسم و بخوانم و در مدرسه با ادبیات و شاعران زبان خودم آشنا شوم و وقتی با لباس خودم به خیابان بروم جور دیگری مرا ننگرند.